Izbegavanje međunarodnog oporezivanja ima za cilj da se oporezuje prihod u zemlji u kojoj je ostvren, a ne da se odliva i preliva porez u druge države.

Pod poreskim suverenitetom jedne države podrazumeva se pravo te države da oporezuje sva lica i predmete koji se nalaze na njenoj teritoriji, kao i privredne aktivnosti koje se na toj teritoriji obavljaju.

Na osnovu opštih pravila međunarodnog poreskog prava država je ovlašćena da, u skladu sa domaćim poreskim zakondavstvom, razrezuje poreze samo u situaciji u kojoj postoji personalna ili teritorijalna povezanost sa predmetom oporezivanja (na primer: na osnovu svog poreskog suvereniteta, država je u mogućnosti da oporezuje dohodak rezidenta koji potiče iz inostranih izvora ili da oporezuje dohodak od nepokretnosti koja se nalazi na njenoj teritoriji, a pripada nerezidentu).

Teorijske osnove izbegavanja međunarodnog dvostrukog oporezivanja

Nekoordinirano oporezivanje jednog te istog dohotka negativno utiče na ekonomsku efikasnost i pravičnost u odnosima između lica i između država. Primere takvih slučajeva dajemo u nastavku.

Dohodak koji nastaje u jednoj zemlji, a zatim se preliva u neku drugu zemlju, bilo da se radi o:

– poslovnim profitima – prihodom od kapitala,

– dividendama,

-kamatama,

– plaćanjima po osnovu autorskih prava i koncesija,

– pružanjem usluga  i sl.,

po pravilu je oporezovan od strane obe zemlje, tačnije odredbama domaćeg poreskog zakonodavstva.