0

Porez na imovinu na objekat hladnjače

Uslovi za oslobođenje od obaveze plaćanja poreza na imovinu na objekat hladnjače

Na objekat hladnjače u svojini privrednog društva čija je pretežna registrovana delatnost 01.11 Gajenje žita (osim pirinča), leguminoza i uljarica, koji je namenjen i isključivo se koristi za smeštaj i čuvanje gotovih poljoprivrednih proizvoda koji se zbog svoje prirode moraju smeštati i čuvati u ohlađenom stanju (npr. maline, kupine, jagode…), porez na imovinu se ne plaća ukoliko se konkretan objekat ne koristi za preradu tih poljoprivrednih proizvoda čime nastaje novi proizvod (npr. sušeno voće, konzervisano povrće…) i ukoliko nije ustupljen drugom licu uz naknadu, pri čemu to ustupanje u toku dvanaest meseci (neprekidno ili sa prekidima) traje duže od sto osamdeset tri dana

(Mišljenje Ministarstva finansija, br. 011-00-00863/2022-04 od 29.9.2022. godine)

„Prema odredbi člana 2. stav 1. Zakona o porezima na imovinu („Sl. glasnik RS“, br. 26/2001, „Sl. list SRJ“, br. 42/2002 – odluka SUS i „Sl. glasnik RS“, br. 80/2002, 80/2002 – dr. zakon, 135/2004, 61/2007, 5/2009, 101/2010, 24/2011, 78/2011, 57/2012 – odluka US, 47/2013, 68/2014 – dr. zakon, 95/2018, 99/2018 – odluka US, 86/2019, 144/2020 i 118/2021 – dalje: Zakon), porez na imovinu plaća se na nepokretnosti koje se nalaze na teritoriji Republike Srbije, i to na:

1) pravo svojine, odnosno na pravo svojine na zemljištu površine preko 10 ari;

2) pravo zakupa, odnosno korišćenja, stana ili kuće za stanovanje, konstituisano u korist fizičkog lica;

3) pravo korišćenja građevinskog zemljišta površine preko 10 ari, u skladu sa zakonom kojim se uređuje pravni režim građevinskog zemljišta;

4) pravo korišćenja nepokretnosti u javnoj svojini od strane imaoca prava korišćenja, u skladu sa zakonom kojim se uređuje javna svojina;

5) korišćenje nepokretnosti u javnoj svojini od strane korisnika nepokretnosti, u skladu sa zakonom kojim se uređuje javna svojina;

6) državinu nepokretnosti na kojoj imalac prava svojine nije poznat ili nije određen;

7) državinu nepokretnosti u javnoj svojini, bez pravnog osnova;

8) državinu i korišćenje nepokretnosti po osnovu ugovora o finansijskom lizingu.

Prema odredbi člana 4. stav 1. Zakona, obveznik poreza na imovinu je pravno i fizičko lice (koje vodi, odnosno koje ne vodi poslovne knjige), otvoreni investicioni fond, odnosno alternativni investicioni fond, koji nema svojstvo pravnog lica a koji je upisan u odgovarajući registar u skladu sa zakonom, koje je na nepokretnosti na teritoriji Republike Srbije imalac prava, korisnik ili držalac, iz člana 2. stav 1. Zakona na koje se porez na imovinu plaća u skladu sa čl. 2. i 2a Zakona.

Prema odredbi člana 4. stav 7. Zakona, obveznik poreza na imovinu iz stava 1. tog člana koji vodi poslovne knjige (dalje: obveznik koji vodi poslovne knjige), u smislu oporezivanja porezom na imovinu, jeste:

1) pravno lice koje vodi poslovne knjige u skladu sa propisima Republike Srbije;

2) nerezidentno pravno lice – za nepokretnosti za koje poresku obavezu ispunjava ogranak tog lica u skladu sa stavom 2. ovog člana;

3) preduzetnik koji vodi poslovne knjige – za imovinu koju je evidentirao u svojim poslovnim knjigama (dalje: imovina u poslovnim knjigama), osim preduzetnika iz stava 6. tačka 1) ovog člana;

3a) fond iz stava 1. ovog člana koji vodi poslovne knjige u skladu sa propisima Republike Srbije;

4) drugo lice koje vodi poslovne knjige u skladu sa propisima Republike Srbije, osim preduzetnika iz stava 6. tačka 3) ovog člana.

Porez na imovinu ne plaća se na nepokretnosti – objekte obveznika koji ne vodi poslovne knjige, odnosno obveznika koji vodi poslovne knjige kome je poljoprivreda pretežna registrovana delatnost, koji su namenjeni i koriste se isključivo za primarnu poljoprivrednu proizvodnju (član 12. stav 1. tačka 10) Zakona).

Prema odredbi člana 12. st. 4. i 5. Zakona, odredbe stava 1. tač. 2) do 7), tač. 9) do 11) i tač. 13) i 14) i stava 2. tog člana ne primenjuju se na nepokretnosti koje se trajno daju drugim licima radi ostvarivanja prihoda, osim na nepokretnosti iz stava 1. tačka 7) tog člana za koje je ugovorom o koncesiji uređeno da koncesionar neće plaćati porez na imovinu. Trajnim davanjem drugim licima, u smislu stava 4. tog člana, smatra se svako ustupanje nepokretnosti drugom licu uz naknadu, koje u toku 12 meseci, neprekidno ili sa prekidima, traje duže od 183 dana.

Prema odredbi člana 12b Zakona, objekti namenjeni za primarnu poljoprivrednu proizvodnju, u skladu sa članom 12. stav 1. tačka 10) Zakona, su objekti za smeštaj mehanizacije za poljoprivredu, repromaterijala, smeštaj i čuvanje gotovih poljoprivrednih proizvoda, staje za gajenje stoke, objekti za potrebe gajenja i prikazivanje starih autohtonih sorti biljnih kultura i rasa domaćih životinja i objekti za gajenje pečurki, puževa i riba.

Uredbom o klasifikaciji delatnosti („Sl. glasnik RS“, br. 54/2010) je u Sektor A Poljoprivreda, šumarstvo i ribarstvo razvrstana delatnost 01.11 Gajenje žita (osim pirinča), leguminoza i uljarica.

U Sektor C Prerađivačka industrija razvrstana je delatnost 10.39 Ostala prerada i konzervisanje voća i povrća, koja obuhvata: proizvodnju hrane u kojoj je glavni sastojak voće ili povrće, osim gotovih jela, zamrznutih ili konzervisanih; konzervisanje voća, jezgrastog voća (orahoplodnica) ili povrća zamrzavanjem, sušenjem, stavljanjem u ulje ili sirće, stavljanjem u konzerve i dr; proizvodnju prehrambenih proizvoda od voća ili povrća – proizvodnju kompota, džema, marmelade i voćnog želea; prženje jezgrastog voća (orahoplodnica); proizvodnju namaza i drugih proizvoda od jezgrastog voća (orahoplodnica); proizvodnju lako kvarljive hrane od voća ili povrća kao što su salate, mešane salate i dr; proizvodnju očišćenog ili narezanog voća, proizvodnju sojinog sira (tofua). Prema Napomeni, granica između prerađivačke industrije i drugih delatnosti Klasifikacije nije jasno povučena. Generalno, aktivnosti koje se obavljaju u okviru prerađivačke industrije podrazumevaju transformaciju materijala u nove proizvode. Njihov autput je novi proizvod.

Prema odredbi člana 33. stav 1. Zakona, obveznik poreza na imovinu koji vodi poslovne knjige porez na imovinu utvrđuje samooporezivanjem.

Obveznik poreza na imovinu dužan je da podnese poresku prijavu nadležnom poreskom organu, osim u slučaju iz člana 33b st. 1. do 8. ovog zakona, u roku od 30 dana, za nepokretnost za koju nastane poreska obaveza, računajući od dana nastanka poreske obaveze (član 33b stav 1. tačka 1) Zakona).

Izuzetno od stava 1. ovog člana, obveznik koji vodi poslovne knjige za imovinu za koju je, u periodu od 1. januara poreske godine do 31. marta poreske godine nastala poreska obaveza ili je došlo do druge promene iz stava 1. tač. 2) do 8) ovog člana, poresku prijavu podnosi u okviru prijave kojom prijavljuje utvrđeni porez za poresku godinu za sve nepokretnosti na teritoriji iste jedinice lokalne samouprave, ili prijavu podnosi nakon podnošenja te prijave, do 31. marta poreske godine (član 33v stav 2. Zakona).

Shodno odredbi člana 2. stav 1. tačka 1) u vezi sa stavom 2. tačka 2) Pravilnika o obrascima poreskih prijava o utvrđenom, odnosno za utvrđivanje poreza na imovinu („Sl. glasnik RS“, br. 93/2019 i 151/2020 – dalje: Pravilnik), poreska prijava o utvrđenom porezu na imovinu podnosi se na obrascu Obrazac PPI-1 – Poreska prijava o utvrđenom porezu na imovinu za 20__. godinu (dalje: Obrazac PPI-1), čiji je sastavni deo i Obrazac Prilog-2 – Nepokretnosti koje su oslobođene plaćanja poreza.

Prema odredbi člana 14. stav 1. Pravilnika, Prilog-2 sadrži podatke o svim nepokretnostima obveznika na teritoriji iste jedinice lokalne samouprave za koje obveznik nije utvrdio porez zbog ostvarivanja prava na poresko oslobođenje.

Prema tome, obveznik poreza na imovinu koji vodi poslovne knjige utvrđuje porez na imovinu samooporezivanjem i dužan je da podnese poresku prijavu za sve nepokretnosti za koje je obveznik, što znači i za nepokretnosti za koje se ostvaruje poresko oslobođenje.

Da bi se za nepokretnost obveznika koji vodi poslovne knjige ostvarilo oslobođenje od poreza na imovinu primenom člana 12. stav 1. tačka 10) Zakona, potrebno je da budu ispunjeni svi sledeći uslovi:

– da je poljoprivreda pretežna registrovana delatnost obveznika;

– da je objekat za koji se utvrđuje porez na imovinu namenjen za primarnu poljoprivrednu proizvodnju (na primer, za smeštaj mehanizacije za poljoprivredu, repromaterijala, smeštaj i čuvanje gotovih poljoprivrednih proizvoda,…);

– da se taj objekat isključivo koristi za primarnu poljoprivrednu proizvodnju (a ne i za neku drugu namenu);

– da objekat nije ustupljen drugom licu uz naknadu, pri čemu to ustupanje u toku dvanaest meseci (neprekidno ili sa prekidima) traje duže od sto osamdeset tri dana.

S tim u vezi, na objekat hladnjače u svojini privrednog društva čija je pretežna registrovana delatnost 01.11 Gajenje žita (osim pirinča), leguminoza i uljarica, koji je namenjen i isključivo se koristi za smeštaj i čuvanje gotovih poljoprivrednih proizvoda koji se zbog svoje prirode moraju smeštati i čuvati u ohlađenom stanju (npr. maline, kupine, jagode…), porez na imovinu se ne plaća ukoliko se konkretan objekat ne koristi za preradu tih poljoprivrednih proizvoda čime nastaje novi proizvod (npr. sušeno voće, konzervisano povrće…) i ukoliko nije ustupljen drugom licu uz naknadu, pri čemu to ustupanje u toku dvanaest meseci (neprekidno ili sa prekidima) traje duže od sto osamdeset tri dana.

Na ostvarivanje poreskog oslobođenja nije od uticaja da li je obveznik sam proizveo poljoprivredne proizvode koje čuva u svojoj hladnjači ili ih je kupio od drugih proizvođača pa ih kao svoje smešta i čuva u svojoj hladnjači, već da li tu hladnjaču ili njen deo koristi samo za smeštaj i čuvanje poljoprivrednih proizvoda u rashlađenom stanju, ili je koristi i za preradu primarnih poljoprivrednih proizvoda (npr. sušenjem, konzervisanjem, rezanjem…) i da li ju je ustupio drugom licu uz naknadu na period koji u toku dvanaest meseci traje duže od sto osamdeset tri dana.

Nema zakonskog osnova da se primenom odredbe člana 12. stav 1. tačka 10) Zakona, privredno društvo oslobodi poreza na imovinu za pravo svojine na objektima – hladnjačama koje se faktički koriste za prerađivačku industriju (npr. za preradu i konzervisanje voća i povrća), pa ni u slučaju kad je delatnost u oblasti poljoprivrede pretežna registrovana delatnost tog privrednog društva.

Nadležni organ jedinice lokalne samouprave ovlašćen je da u postupku kontrole utvrdi činjenično stanje od uticaja na utvrđivanje poreza i da utvrdi porez ako obveznik to nije učinio ili ako je poresku obavezu utvrdio netačno ili nepotpuno. To podrazumeva i da nadležni organ u postupku kontrole rešenjem utvrđuje porez i za objekat za koji obveznik nije podneo poresku prijavu ako za taj objekat obveznik nema pravo na poresko oslobođenje – na primer, ako iz činjeničnog stanja utvrđenog u postupku kontrole proizlazi da je obvezniku pretežna registrovana delatnost u oblasti poljoprivrede, da prihod pretežno ostvaruje preradom i konzervisanjem voća i povrća, kao i da ne poseduje drugi objekat u kome obavlja prerađivačku delatnost (bilo da je taj objekat u njegovoj svojini ili u svojini drugog lica koji mu je ustupljen na korišćenje).“