S obzirom da poslodavci dolaze u situaciju da vrše naknadu troškova licima koja nisu u radnom odnosu, kao i druge naknade, potrebno je obratiti pažnju koji je poreski tretman tih naknada. Da li se te naknade smatraju zaradama, koji je neoporezivi iznos tih naknada i koje naknade ne podležu porezu na dohodak građana.

Prema Zakonu o porezu na dohodak građana ostalim prihodima na koje se plaća porez smatraju se naknade troškova i drugih rashoda licima koja nisu zaposlena kod isplatioca. Takođe prema Zakonu o porezu na dohodak građana ne plaća se porez na naknadu troškova za službena putovanja do neoporezivog iznosa na koja su upućena lica koja nisu u radnom odnosu i to:

• upućenim, odnosno pozvanim od strane državnog organa ili organizacije, sa pravom naknade troškova, nezavisno od toga iz kojih sredstava se vrši isplata;
• članovima predstavničkih i izvršnih tela Republike, teritorijalne autonomije i lokalne samouprave, u vezi sa vršenjem funkcije;
• upućenim na rad u Republiku, po nalogu inostranog poslodavca, a u vezi sa delatnošću domaćeg isplatioca;
• upućenim kod isplatioca po nalogu poslodavca a u vezi sa delatnošću poslodavca;
• ako dobrovoljno, odnosno po pozivu sarađuju u humanitarne, zdravstvene, vaspitno-obrazovne, kulturne, sportske, naučno-istraživačke, verske i druge svrhe, odnosno sarađuju u sindikalnim organizacijama, privrednim komorama, političkim strankama, savezima i udruženjima, nevladinim i u drugim nedobitnim organizacijama, pri čemu ne ostvaruju bilo koju drugu naknadu po osnovu te saradnje.

Lica koja rade po ugovoru van radnog odnosa, dakle primaju naknadu za obavljanje posla van radnog odnosa, takođe na naknadu troškova službenog puta se ne plaća porez na dohodak građana kao i za primljene naknade po osnovu obavljenog posla. Naknade po osnovu obavljenog posla tretiraju se kao zarada na koje se plaća porez na zarade.