Zakonom o radu je definisano da se radni odnos može zasnovati i za rad sa nepunim radnim vremenom, na neodređeno ili određeno radno vreme. Zaposleni koji radi sa nepunim radnim vremenom, ima sva prava iz radnog odnosa srazmerno sa vremenom provedenom na radu.

Osnovna zarada za rad sa nepunim radnim vremenom utvrđuje se srazmerno sa vremenom provedenim na radu, odnosno srazmerno sa procentom ugovorenog nepunog radnog vremena u odnosu na puno radno vreme. Za nepuno radno vreme ne može da se ugovori niža zarada od srazmerne minimalne zarade. Minimalna zarada se utvrđuje u neto iznosu po radnom času, tako da je srazmerna minimalna zarada proizvod broja časova i propisanog iznosa po času.

Osnovicu za socijalne doprinose zaposlenih koji rade sa punim radnim vremenom čini isplaćena bruto zarada, odnosno najniža mesečna osnovica, ako je bruto zarada niža od najniže mesečne osnovice, odnosno najviša mesečna osnovica, ako je bruto zarada viša od najviše mesečne osnovice.

Prilikom obračuna doprinosa za socijalno osiguranje treba napomenuti sledeće:

– Ukoliko zaposleni sa nepunim radnim vremenom  radi samo kod jednog poslodavca, doprinose obračunava najmanje na punu propisanu osnovicu.

– Ukoliko zaposleni radi kod dva ili više poslodavaca, kod svakog poslodavca utvrđuje se srazmerni iznos najniže osnovice, s tim da ukupna osnovica kod svih poslodavaca ne može da bude niža od najniže osnovice.